PRZEPISY KULINARNE

 

 

 

W kuchni: liście i młode pędy są jadane przede wszystkim na surowo, same albo w sałatkach jarzynowych. 

 BYĆ I MIEĆ

→ SOLLICITUDO REI SOCIALIS, EVANGELIUM VITAE

Skala wartości, według której dobra duchowe wiodą prym nad materialnymi. Jan Paweł II konsekwentnie naucza o prymacie „być” przed „mieć”.

W encyklice Sollicitudo rei socialis przypominał, że posiadanie dóbr samo przez się nie doskonali człowieka, jeśli nie przyczynia się do wzbogacenia jego „być”. Zwrócił uwagę, że jedna z największych niesprawiedliwości współczesnego świata polega na tym, że stosunkowo nieliczni posiadają wiele, a wielu nie posiada prawie nic. Podkreśla jednocześnie, że „zło nie polega na »mieć« jako takim, ale na takim »posiadaniu«, które nie uwzględnia jakości i uporządkowanej hierarchii posiadanych dóbr” (SRS 28). Jednak według Papieża te dwie wartości wcale nie muszą się nawzajem wykluczać.

Posiadanie rzeczy i dóbr nie jest niczym złym, pod warunkiem, że służy rozwojowi i wzbogaceniu prawdziwego człowieczeństwa. Tymczasem niesprawiedliwy podział dóbr pierwotnie przeznaczonych dla wszystkich jest źródłem zupełnie innego stanu. Bogaci, do których należy większość dóbr, bardzo często nie potrafią prawdziwie „być, ponieważ ogarnięci są kultem posiadania. Z drugiej strony jest coraz więcej ludzi, którzy nie mają prawie nic i nie są w stanie realizować swojego zasadniczego powołania ludzkiego z powodu braku niezbędnych środków materialnych. Pewna ilość dóbr materialnych jest konieczna do życia i rozwoju. Powinny być one dostępne dla wszystkich mieszkańców świata. Trzeba jednak pamiętać, że choć są one niezbędne, aby „być, nie mogą jednak stać się najważniejszym celem człowieka, bo wtedy mu „bycie” uniemożliwią. Nie należy się martwić o to, co wybrać: „być” czy „mieć”, ale o to, żeby pomiędzy owym „być” i „mieć” zachować właściwe proporcje.



W encyklice Evangelium vitae Jan Paweł II pisał, że przyjęcie nowego stylu życia, opartego na prymacie „być” nad „mieć”, jest niezbędne do odnowy całej kultury. Jest to bowiem właściwa skala wartości, która domaga się zmiany postawy, „z obojętności na zainteresowanie drugim człowiekiem oraz z odrzucenia go na akceptację” (EV 98).



O prymacie być na mieć Papież wypowiadał się także w czasie swoich pielgrzymek do Polski, szczególnie na spotkaniach z młodzieżą. W 1987 roku na Westerplatte, na przykładzie fragmentu Ewangelii o bogatym młodzieńcu, tłumaczył młodym, że pragnienie, aby bardziej mieć, może przeszkodzić, aby bardziej być.




„Droga, (…) jaką wskazywał Chrystus, do tego prowadziła: aby bardziej być.
Zawsze do tego prowadzą wskazania Ewangelii. W każdym bez wyjątku zawodzie czy powołaniu – wezwanie Chrystusa do tego prowadzi” (Westerplatte, 12,06.1987).


Podczas swojego pierwszego pobytu we Francji 2.06.1980 na forum UNESCO mówił” „Pierwszym i istotnym zadaniem kultury jest wychowanie, by człowiek stawał się bardziej człowiekiem, by mógł bardziej być nie tylko z innymi, ale i dla innych”.


„Wszystko, co człowiek ma, o tyle jest ważne dla kultury, o tyle jest kulturotwórcze, o ile człowiek przez to, co posiada, może równocześnie pełniej być jako człowiek. „Być« nie wyklucza »mieć«. Kultura materialna powinna być środkiem prowadzającym do celu. »Mieć« pełni względem „być« i »działać« rolę służebną. Mówiąc konkretnie, oznacza to szerzenie kultury solidarności, obejmującej całą wspólnotę”.

(spotkanie z intelektualistami, Santiago, 3.04.1987)



źródło ;

WIELKA ENCYKLOPEDIA JANA PAWŁA II

TOM III B-C